6 april 2016

Hilarisch. Even uitleggen. Ik kan mijzelf in bed niet omdraaien. Anderen moeten mij daar bij helpen. Om de mensen die mij helpen geen rugklachten te bezorgen, ligt er een glijzeil onder het laken. Als je het laken aan één kant over het glijzeil naar je toetrekt trekt dan rol ik met de rug naar die kant en kom ik op mijn zijde te liggen.

Dat kan ook als ik hoger in bed wil liggen om beter recht te kunnen zitten. Sinds kort heb ik een nieuw glijzeil. Het ‘oude’ glijzeil zat in de was, ik lig in bed en ik wil rechtop in bed zitten. Met het laken over het glijzeil word ik omhoog getrokken. Mijn hoofdsteun wordt omhoog gedaan, maar eerst de benen wat omhoog, Wat normaal niet gebeurt, gebeurt nu wel, ik glij naar beneden, zelfs als ik al rechtop zit. Vervolgens zit ik helemaal met mijn billen tegen mijn benen, onderuit gezakt dus. We gierden van het lachen, het glijzeil glijdt wel heel erg goed.

Oplossing: het ‘oude’ glijzeil met de hand stevig schoongeboend en de nieuwe moet eerst maar een paar keer gewassen worden.

Hoogtepunt vandaag: tandarts aan huis. Daar houd ik overdag al rekening mee, want de afspraak is gepland om 16.00 uur en vaak slaap ik dan nog. Dat wordt dus vooruit slapen.

Nou ja, ik kan er kort over zijn. 16.00 uur helemaal klaar, maar geen tandarts. 18.00 eindelijk de tandarts. Na een korte check, met mijn bed als tandartsstoel, en de flexibele wandlamp boven mijn gezicht, en instructies voor het nog beter poetsen, stonden de tandarts en zijn assistente binnen tien minuten al buiten. Niets bijzonders, maar wel een beetje vreemd.